نهاد مبارزه با بیابان‌زایی سازمان ملل (UNCCD) مکانیسمی جهانی برای کاهش بیابان و توسعه مناطق سبز در تمام جهان است؛ مکانیسمی که شامل پروتکل‌های مختلف بهره‌وری و رصد پیشرفت تمام کشورهاست. این نهاد تحت ماده ۲۱ کنوانسیون سازمان ملل متحد برای کمک به کشورها در بسیج منابع برای اجرای این کنوانسیون و پرداختن به بیابان‌زایی، تخریب زمین و خشکسالی ایجاد شده است.
این نهاد در گزارشی جامع کشور‌های مختلف جهان را از نظر بیابان‌زدایی مورد بررسی قرار داده است. در بخش مربوط به ایران، این گزارش بهره‌برداری بیش از حد از منابع زیرزمینی، عدم استفاده از روش‌های درست آبیاری، توسعه بی‌رویه باغات، کاشت محصولاتی که نیازمند آب فراوان هستند را از مهم‌ترین عواملی دانسته که می‌توانند سبب افزایش سطح بیابان‌ها در ایران شوند.
براساس آمار‌های این نهاد، در سال گذشته ۹۰۰ هزار هکتار پروژه بیابان‌زدایی در چین، ۱۷۰ هزار هکتار در ایران صورت گرفته و با موفقیت همراه بوده است. عملیات موفق بیابان‌زدایی با احداث بادشکن، بذرپاشی، نهال‌کاری، مراقبت و آبیاری باید انجام شود و مالچ پاشی مورد قبول نیست. پژوهشگران توصیه کرده‌اند که ایران باید به سمت کاشت محصولاتی حرکت کند که آب دوست نباشند و از کاشت صیفی‌جات بپرهیزد. ضمن اینکه کشور‌های جهان باید به جای توسعه کشت در سطح به سمت افزایش راندمان کشت حرکت کنند. در واقع بیابان‌زایی، بعد از تغییر اقلیم و کمبود آب، سومین چالش کره‌زمین محسوب میشود.
در چند دهۀ گذشته بسیاری کشورها در بیابان زدایی تلاشهای گوناگونی به خرج داده و به دستاوردهای عظیمی نائل آمده اند. اما در عین حال بر اثر عوامل مختلف مانند تحولات اقلیمی، افزایش پیوسته جمعیت و تغییر کاربری زمین، جنگل و منابع آب، وضعیت بیابان زدایی در جهان کماکان بسیار جدی است و بیابان هنوز زیست و توسعه در دو سوم کشورها و یک پنجم جمعیت جهان را تهدید می کند.
چین یکی از کشورهایی است که مورد جدیترین تهدید بیابان زایی است و همواره در مقابله با آن فعال بوده است. چین سال 1994 به کنوانسیون (همایش) بیابان زدایی سازمان ملل پیوست. سال 2001 قانون بیابان زدایی جمهوری خلق چین به تصویب رسید. در جریان مهار بیابان، چین با اتخاذ تدابیر مناسب و مدیریت سامانمند به ثمرات چشمگیری دست یافته است. از سال 2000 تا 2014 مساحت بیابانی کشور پیوسته کاهش یافته و حد بیابانی نیز تا اندازه ای سبک تر شده است. در سالهای اخیر چین نظریۀ توسعه پایدار بر پایۀ نوآوری، هماهنگی، توسعه سبز، درهای باز و اشتراک را اجرا کرده و راه بیابان زدایی ویژۀ خود را در پیش گرفته که ضمن توجه مشترک به محیط زیست و توسعه اقتصادی، همزمان بیابان زدایی و فقرزدایی را شامل می شود.
طی سال های اخیر گسترش فقر، کاهش درآمدهای اقتصادی جوامع محلی و افزایش مهاجرت به شهرها تاثیر بسزایی در گسترش بیابان های کشور داشته است.
طی سال های اخیر با قرار گرفتن ایران در کمربندی خشک و نیمه خشک با پدیده تخریب سرزمین و تغییر اقلیم روبرو هستیم.
آمارها بیانگر آن است که رابطه ای بین مهاجرت و چالش های توسعه ای به ویژه پیامدهای تخریب محیط زیست، بی ثباتی های ی، ناامنی غذایی و فقر قرار دارد.
طی سال های اخیر به دنبال پدیده شوم تغییر اقلیم، گسترش فقر، کاهش درآمد های اقتصادی جوامع محلی و افزایش مهاجرت به شهرها را شاهد بودیم.
البته ناگفته نماند که مدیریت پایدار اراضی فرصت های زیادی در جهت درآمد زایی بخش هایی همانند کشاورزی و گردشگری فراهم می نماید که به همین خاطرشعار امسال در جهت مقابله با بیابان زایی(سرزمین ما، خانه ما، آینده ما) تاکیدی است بر نقش مهمی که حفظ حاصل خیزی اراضی می تواند در تغییر روند مهاجرت از سرزمین های در حال تخریب به سمت سرزمین های دارای ثبات و پایدار ایفا نماید.
پديده بيابانزايي به دنبال وقوع خشكسالي و قحطي‌هاي شديد، اواخر دهه 1960 و اوايل 1970 ميلادي در آفريقا به عنوان يك معضل جهاني به خصوص در كشورهاي توسعه نيافته در سطح بين المللي مطرح شد و مجمع عمومي سازمان ملل را بر آن داشت تا درسال 1974 نخستين قطعنامه رسمي را براي جلب نظر ملت‌ها براي مقابله با بيابانزايي تصويب كند و به دنبال اين برنامه و طي نشست‌هاي متعدد، متن كنوانسيوني را در 17 ژوئن 1994 تدوين نهايي كرد و آن را به جامعه جهاني عرضه داشت و بر اين اساس، 17 ژوئن ( 27خرداد) به عنوان روز جهاني مبارزه با بيابانزايي نام گرفت.
متعاقب آن، برنامه محيط زيست ملل متحد UNEP ))بلافاصله اقدامات وسيعي در 4 قاره آسيا، آفريقا، آمريكاي لاتين و اروپا آغاز كرد كه شامل تهيه طرح و اجراي برنامه‌هاي مهاربيابانزايي و طرح‌هاي حفاظت آب و خاك به كمك كشورهاي پيشرفته بود؛ اما با وجود پيگيري‌هاي انجام شده از طرف سازمان ملل و برگزاري كارگاه‌هاي آموزش نحوه مقابله با بيابانزايي و سمينارها و نشست منطقه‌اي و بين المللي ازطرف برنامه محيط زيست سازمان ملل متحد، اين اقدامات متناسب با نيازهاي جامعه جهاني نبوده و در نتيجه بيابانزايي با گسترش روزافزون، كه تحت تأثير عوامل طبيعي و انساني است، به يكي از مسائل و چالش‌هاي اصلي قرن بيست و يكم تبديل شده ونگراني‌هاي عمده‌اي را براي جامعه بشري ايجاد كرده است.
آبخیز واحدی هیدرولوژیک است که به عنوان واحد فیزیکی, بیولوژیکی, ی, اجتماعی و اقتصادی برای طراحی ومدیریت منابع طبیعی (آب, خاک, پوشش گیاهی) پذیرفته شده است. به عبارت دیگر آبخیز منطقه ای توپوگرافی است که توسط یک سیستم رودخانه زهکشی میشود.
آبخيزداري يعني تغذيه سفره آب هاي زيرزميني و افزايش توليد محصول
آبخيزداري بهره گيري از مجموعه گسترده دانش و تجربه است در يافتن راه هاي پيشگيري و رويارويي با فرسايش خاك و سيلابهاي مخرب
آبخيزداري يعني حفظ و احياء آبخيزهاي بحراني
آبخيزداري يعني بهره برداري كامل از سرمايه گذاريهاي هنگفت مالي در منابع اقتصادي كشور
آبخيزداري يعني بهره برداري مناسب و درست از منابع طبيعي و كشاورزي حوزه هاي آبخيز
آبخيزداري يعني تقويت پوشش گياهي و كاهش زيان هاي سيل هاي ويرانگرآبخيزداري يعني تغذيه سفره آب هاي زيرزميني و افزايش توليد محصول
برنامه تبدیل UTM به جغرافیایی مختصات UTM را به طول و عرض جغرافیایی تبدیل می‌کند.
سطح زمین یک سطح دارای پستی و بلندی زیاد و غیر هندسی میباشد. برای تهیه نقشه سطح زمین، ابتدا یک سطح هندسی با فرمول ریاضی تعریف میشود. این سطح هندسی همان بیضوی مبنا است. عوارض سطح زمین بر روی این بیضوی مبنا تصویر میشود. سپس از روی بیضوی به یک سطح دیگر که قابل گسترش بصورت یک صفحه باشد تصویر می‌گردد. این سطح قابل گسترش معمولا مخروط،استوانه و یا یک صفحه انتخاب میشود. مدل ریاضی که عوارض بر اساس آن از روی بیضوی به روی سطح قابل گسترش تصویر می‌شوند، سیستم تصویر نامیده میشود.
UTM مخفف Universal Transverse Mercator میباشد. که به معنای سیستم مختصات مرکاتور مع جهانی میباشد. در این سیستم مختصات از یک استوانه به عنوان سطح واسط استفاده میشود. استوانه یک سطح گسترش پذیر میباشد. یعنی استوانه با یک برش، قابل تبدیل شدن به یک سطح صاف میباشد. برای تصویر عوارض از روی بیضوی بر روی نقشه از استوانه استفاده میشود. در این سیستم کل بیضوی به 60 منطقه یا زون تقسیم می‌گردد. هر یک از این زونها دارای سیستم مختصات مستقل بوده و 6 درجه طول جغرافیایی را شامل می‌شوند. نقشه مناطقی که بیش از 6 درجه در طول جغرافیایی گسترش دارند، بصورت یکپارچه در این سیستم قابل نمایش نیست. به همین دلیل این سیستم مختصات، برای نقشه‌های بزرگ و متوسط مقیاس مناسب است. و معمولا برای نقشه‌های با مقیاس کوچک مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. نقشه‌های 1:2000 و 1:25000 سازمان نقشه‌برداری کشور از این سیستم استفاده می‌نمایند.
سامانه اطلاعات مکانی یا جی ای اس مخفف Geographic Information System میباشد. در بعضی منابع Geo Spatial Information System نیز گفته شده است.جی ای اس (GIS) مجموعه ای است از :
که به منظور جمع آوری، ذخیره سازی، بازیابی، تجزیه و تحلیل و ارائه اطلاعات مکانی بکار می رود.
از مسعود یوسفی دانشجوی دکتری بیابان زدایی دانشگاه هرمزگان
مقدمه
با ادامه میزان مصرف كنونی انرژی، دخائر ذغال سنگ نفت و گاز زمین تا چندین دهه دیگر پایان خواهد یافت. به همین دلیل تحقیقات گسترده‌ای در جهان برای دستیابی به منابع جدید انرژی كه بتواند جانشین سوختهای نفتی شود، در حال انجام است. از این منابع می توان با خورشید، جریان آب رودخانه ها، باد، جزر و مد دریاها، حرارت درون پوسته زمین، فعل و انفعالات اتمی و مواد سوختی تولید شده به وسیله میكروبها اشاره كرد.
در اینجا به موضوع تولید مواد سوختی به وسیله فرآیندهای میكروبی می پردازد.
به طور كلی میكروارگانیسمها به دو دسته هوازی و بی‌هوازی تقسیم می‌شوند دسته اول جهت بقاء و تكثیر نیاز به اكسیژن دارند، در حالیكه دسته دوم، از انرژی مورد نیاز متابولیسم خود را تجزیه تركیبات آلی تامین می كنند. در هر یك از این دو دسته علاوه بر رشد و تكثیر میكروارگانیسم، یك سری محصولات فرعی نیز تولید میشود. این محصولات به فرم گاز یا مایع است. محصولات گازی دسته اول معمولاَ گاز كربنیك و محصولات گازی دسته دوم، عمدتاَ شامل گاز متان است.
بنابراین اگر محیط مناسبی جهت رشد میكروارگانیسمها بی هوازی تامین شود، می توان به كمك آنها گاز متان تولید كرد. این محیط باید شامل تركیبات آلی و آب باشد و از نفوذ اكسیژن نیز به محیط جلوگیری شود. تكنولوژی بیوگاز براساس همین مطالب پایه گذاری شده است، بطوری كه در این تكنولوژی میكروارگانیسمها فضولات حیوانی را به دور از هوا تجزیه كرده و تركیبی شامل عمدتاَ متان و دی اكسید كربن وجود می‌آورند. از بیوگاز تولیدشده می‌توان همانند یك گاز سوختی برای تولید گرما، نور و حركت استفاده كرد. دستگاه بیوگاز نیز وسیله ای است كه فضولات حیوانی و گیاهی را تجزیه كرده و بیوگاز تولید می كند.
مقدمه
گردشگری فرصت‌های بسیاری را برای کسب و کارهای کوچک خانوادگی ایجاد می‌کند که بیشتر آنها، روابط مستقیم و متقابل میزبان و میهمان را در خانه و املاک خانواده گردشگرپذیر در بردارند. این حضور و مشارکت از سوی خانواده، برای تجربه و رضایت گردشگر و همچنین برای توسعه پایدار مقصد و جامعه محلی، امری بسیار حیاتی است. یکی از کسب‌وکارهای کوچک گردشگری که از سال ۱۹۹۴ میلادی به جهانیان معرفی شده و در چند سال گذشته در ایران به شدت در حال توسعه است
هدف اصلی ایجاد و توسعه این نوع از اقامتگاه‌ها که دارای هویت و ساختاری بومی هستند، رسیدن به توسعه پایدار است. بیشتر این اقامتگاه‌ها توسط یک خانواده محلی اداره شده و تنها جنبه اقامتی ندارند؛ بلکه در آنها فعالیت‌های مختلفی مانند ارائه غذا و نوشیدنی بومی، ساخت، آموزش و فروش صنایع دستی محلی، اجرای نمایش و موسیقی سنتی، برگزاری رویدادهای بومی، تورها و فعالیت‌های بوم‌گردی به چشم می‌خورد. مکان فیزیکی اقامتگاه، به دلیل سبک معماری و مصالح ارگانیک به کار رفته در ساختمان اقامتگاه، طراحی داخلی و مبلمان بومی و همچنین فعالیت‌های تعریف شده در آن به نوعی یک اکوموزه بوده و یک جاذبه گردشگری محسوب میشود. مهم‌ترین اصل رعایت شده در اقامتگاه‌های بوم‌گردی، به ویژه در اکولوژها، مشارکت اعضای خانواده میزبان (صاحب اقامتگاه) و جامعه محلی مقصد در تمامی فعالیت‌های گردشگری اقامتگاه است
درباره این سایت